Dover, Oostende

Vanaf Dover wordt het, deels onverwacht, echt gezellig aan boord. In onze laatste Engelse haven komen we de oude buurman van Rietje tegen, die solo op z’n First 38 naar de Solent is geweest. We drinken een kop koffie en wisselen mooie verhalen uit, om vervolgens elk ons weegs te gaan, Ton via Harwich en wij steken over.

Chris - Open Sea StrobismOp precies dezelfde manier als vorig jaar rammen we van Dover naar Oostende. Nu met iets minder wind, maar praktisch dezelfde snelheid. Oostende is normaal al gezellig, maar nu helemaal. Zowel in de yachtclub, als aan de mooring naast ons, treffen we gezellige zeilers, toevallig (?) allemaal uit Hellevoetsluis.

Yarmouth, Lymington en Portsmouth

Into PortsmouthNa de wijze lessen bij Bill op de thee en een maaltijd bij de yachtclub van Weymouth, varen we de volgende ochtend in een paar uur snoeihard de Solent op. We sjokken wat door het mooie Yarmouth, genietend van het zomerse eilandgevoel en het klasseverschil met Weymouth (véél betere fish and chips). En na een goede nacht slaap zeilen we sloompjes, via Lymington voor lunch, vol tegen de Solent-stroom naar Portsmouth.

Spinaker Tower, PortsmouthPortsmouth is een enorme haven die van groot (historisch) belang is voor de Britten. Er is van alles te zien en dat doen we dus niet: Om 03:30 uur lokale tijd gaat de wekker weer. We moeten door, richting het oosten. Erg jammer, maar we hebben in elk geval de volgende keer op de Solent nog genoeg te ontdekken.

East Passage

Het is nog pikkedonker als we de haven uitvaren. Over de Solent varen al de nodige joekels van vrachtschepen. En als we na anderhalf uur de Solent afvaren ontdekken we nog twee zeilboten met het zelfde vaarplan. Da’s altijd fijn, want dan weet je in elk geval dat je samen een rekenfout hebt gemaakt.

Spinaker Tower, PortsmouthInmiddels zitten we voorbij de helft van de “East Passage”, een vaarplan op een aansluitende reeks getijdenstromen die het mogelijk maken om extra lang het tij méé te hebben: vanaf The Looe Channel, de oostuitgang van de Solent, tot vlak voor Dover kun je stroming in de rug houden – als je maar wel doorvaart. En dat is sinds vanmiddag een beetje een probleem: Er is bijna geen wind meer.

Weymouth en Portland

Exmouth is niet alleen een beetje jammer vanwege z’n lastige aankomst. De wind is er ’s avonds bovendien te koud om echt van het wijdse uitzicht te genieten. Het eten (steak uit Brixham) smaakt er gelukkig wel prima! Na een kort en niet heel relaxed nachtje aan de mooring rammen we, niet helemaal lekker op de tijstroom, door naar Weymouth. En daar blijven we een nachtje extra, vanwege de voorspelde ZW 7 Beaufort die ons niet zou helpen om vanuit het westen de Solent op te varen.

De verwaaidag wordt nuttig besteed met een bustocht over het schiereiland van Portland, tot aan het zuidelijke puntje “Portland Bill”. Een desolate en fotogenieke plek. Met deze wind en stroming zou de eerder genoemde race aldaar bovendien voldoende visueel spectakel op moeten leveren. En dat gebeurt zeker: Tot vier keer toe zien we een onfortuinlijke zeiler z’n boot nét niet krap genoeg de “binnendoor-route” nemen. Vier keer gaat het mis, maar loopt het gelukkig zonder zichtbare schade af.

Portland BillPortland BillPortland BillFreighter Just OutwardThrough the Race

Binnendoor

Bij Portland Bill heb je de keuze tussen enkele mijlen omvaren, of binnenlangs de op z’n minst rommelige, meestal gevaarlijke maalstromen af te steken. Through the RaceEn als je ook maar ietsje meer dan de aangeraden 50m uit de rotsachtige kustrand vaart, sleurt de vreselijk sterke getijstroom je genadeloos mee de wasmachine in. Binnen een kwartier wordt een weerloos zeilbootje alle kanten op geslingerd, door grote golven overspoeld en mijlenver uit de kust gezet. Op z’n minst loopt het ego van de schipper een flinke deuk op, maar het kan ook erger.

Dartmouth, Brixham en Exmouth

Weymouth DepartureHet vertrek uit Weymouth is schitterend dankzij het niet zo schitterende tijdstip. Maar de zonsopgang én de stroom zijn het waard. Als we na een uurtje of anderhalf veilig “buitenom” de Portland Race passeren, zit alleen de wind wat tegen – letterlijk.

We halen, met grote slagen laverend, wel onze motorende havenbuurtjes in – tot twee keer toe. En omdat het zo’n lekker weer is laveren we lekker door, inmiddels tegen de stroming, naar Dartmouth. Terwijl de havenbuurtjes lafjes afhaken richting Brixham. Op de motor. Pfff.

Dartmouth

Up the Dart, past Anchor RockSailing into DartmouthDartmouth is onze geplande ‘eindbestemming’ en in één woord adembenemend. Wat een prachtige plaatsjes zijn Dartmouth en Kingswear, aan weerszijden van de monding van de rivier Dart! Door gebrek aan slecht weer en fatsoenlijke breedbandverbinding zullen de foto’s pas later komen, maar geloof me tot dat moment: Dartmouth rocks. Her en der zelfs letterlijk.

Die nacht ligt er een andere 3/4-tonner langszij, op de terugreis van de Fastnet Race. “Get Carter” had volgens de driekoppige bemanning niet helemaal gewonnen. Maar aan de staat van het oude bootje te zien hadden ze wel hun best gedaan.

Rivièra

Brixham Panorama
Omdat we die nacht aan een ferrysteiger liggen, moeten we op tijd vertrekken. We maken van de gelegenheid gebruik om een kleine rivercruise op eigen kiel te doen en vertrekken, na een korte shopstop, naar Brixham. En dat is toch minimaal een dikke anderhalf uur zeilen. Poeh, flink zweten. Maar dat kun je daarna wél zeggen dat je in de “Rivièra van Engeland” bent. Denk aan St. Tropez, maar dan met fish ’n chips en buikige Engelsen.

Brixham MarinaBrixham MarinaChrisBrixham Marina

Mooring

Vandaag is de tocht al niet veel zwaarder. Op de aankomst na, althans. Want na een uurtje of twee relaxed afkruisen naar Exmouth blijk de golfslag voor de ondiepe kust écht ineens lelijk, de boeienroute écht compleet verplaatst, de kleine marina écht vol en de riviermonding écht hard te stromen. Maar een sympathieke watertaxi-schipper leidt ons, door de onduidelijke vaargeul, met onduidelijke stroomrichtingen, naar een visitor-mooring op een onduidelijke plek.

ChrisEn daar liggen we dan: ergens in de rivier Exe aan een rubberbal, klaar voor de nacht. En morgen gaan we óf in één klap naar Yarmouth, óf met een tussenstop in Weymouth. We gaan het zien!

Poole en Weymouth

The TrapDe schitterende tocht van Cowes naar Poole leidt over de Solent, naar buiten over een kleine doorgang genaamd “The Trap”. Zo’n naam klinkt al bemoedigend en de zeekaart voorspelt ook nog wat ’turbulentie’. Maar het alternatief is om langs de roemruchte “Needles” te varen – en dat zou enorm om zijn, richting Poole. En we moeten al aardig hoog aan de wind varen om een beetje goed uit te komen. Die Needles komen op de terugweg wel.

Brownsea Castle, PoolePoole is een enorm watersportgebied, waar buitengaats al vele boten ons verwelkomen, terwijl wij over het East Looe channel naar binnen sneaken. Binnen blijkt het een nog groter circus: Voorbij de kapitale villa’s van The Sands, om Brownsea Island liggen er honderden kleine en grotere boten, net buiten de geulen aan moorings. Het water kolkt van alle activiteit; Terwijl we binnenvaren worden we tot twee keer toe gekruist door een wedstrijdje tussen open zeilboten.

Portland Bill

In Poole, waar we aan de “quay” in de marina liggen, is het sjiek (duur maar luxe), druk (toeristisch maar gezellig), en best mooi (klassiek Engels en sjiek). We blijven maar één nacht want we willen door: Van Weymouth willen we nog verder naar het westen. En daar, bij de Portland Bill, wordt het nog spannend vanwege de bizarre en gevaarlijke getijdestroom, [Start angstaanjagende geluidseffecten] The Portland Race [Aaarggh!]. Over Bill en z’n race later – hopelijk – meer.

Frans genoeg&

Blazen langs CalaisZo lekker als we van Duinkerken naar Boulogne bliezen, zo saai is de tocht naar Dieppe. Gisteren lekker hoog aan een dikke 4 Beaufort, tot voorbij Calais; vandaag vanaf een uur na vertrek te weinig en te variabele wind om de zeiltjes bol te houden. Gisteren een X 412 eindeloos aan ’t lijntje gehouden; vandaag aan alle kanten voorbij gemotord. Gisteren zon vanaf het ochtendgloren; vandaag pas in de loop van de saaie lange tocht een beetje licht onder de grijze deken.

No Wind :-(Maar we klagen niet (echt). We hebben toch weer een stuk kunnen varen – grotendeels de goede kant op. En Dieppe is ook een mooi plekje, hoewel ik me nu al wel verheug op de Britten, hun havens, hun gastvrijheid en zelfs hun prijzen. (Met dat laatste heeft de stand van de Pond ook wel iets te maken.) Tomorrow we sail to Brighton, j’espère? Frankrijk, het was me weer (een) genoeg(en).

Tres bien!

Een lay day in bruisend Oostende betekent uitslapen (op de Rolls Royce), drukte in de gezellige haven, gedoe en vermaak met de luidruchtige havenmeester Robèrt. Maar ook shoppen, site-seeing én culturele hoogstandjes. Want ook dit jaar vallen we met de neus in de TAZ-boter: Op het stationsplein is een prachtige show van een grote, multiculturele jazzband met gastoptredens van o.a. Arno Hintjens en… Toots Thielemans. Heel erg goed!

Dit jaar is het weer ook prachtig, in tegenstelling tot het vorige. Waar we afgelopen “zomer” al vier dagen verwaaid hadden gelegen en bikkelden tot voorbij Calais, kom ik vandaag tot een heerlijk besef: Ik loop de hele vakantie al in korte broek! (Oké, tot Scheveningen had ik er een zeilbroek overheen. Maar toch.) En terwijl we opnieuw op een terras van een Yacht Club dineren – eergisteren in Oostende, vandaag in het iets minder bruisende Duinkerken, maar niet minder lekker – constateert Chris dat m’n neus aan z’n eerste vervelbeurt toe is. Heel goed!

We varen vandaag rond 08:00 uur weg, als men ons er eindelijk langs heeft gelaten. Het eerste stuk is volledig windstil, maar later maken een lekker briesje en een nog steeds vlakke zee samen een zeer comfortabel tochtje. Na een niet onverwachte maar toch bijzondere ontmoeting op zee komen we op tijd in de haven voor een late lunch. Tres bien!

Bijzondere ontmoeting

Gaia Passing ByOngeveer een uur vóór aankomst ontmoeten we de Gaia, op hun terugweg naar Nederland. In februari ontmoetten we Ank en Keimpe al op Barbados. We zwaaiden ze uit op hun weg naar Trinidad, waar we ze vervolgens nét niet troffen. En helaas, ook dit keer zat een gezamenlijke boat drink er niet in. Dat komt zeker nog in Nederland. A&K, wel thuis! En veel plezier op jullie tussenstop in Zierikzee bij Asha en Marcel. (Hopi bon!)